رایة الهدی

صوت

مراسم شب نهم ماه مبارک رمضان با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید حسین حسینی قمی، مناجات خوانی توسط حاج منصور ارضی و مداحی حاج حسین سازور در مسجد ارک برگزار شد.

در ادامه گزیده ای از سخنان حاج منصور ارضی را بخوانید

دشمن از هیچ حربه ای دریغ نمی‌کند و شبانه روز نقشه می‌کشد تا جوانان ما را منحرف کند

حضرت در خطبه 183 نهج البلاغه می‌فرمایند: "وَ اِعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ یَتَّقِ اَللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً مِنَ اَلْفِتَنِ" .بزرگی می‌فرمود که اصل تقوا بریدن و چشم پوشی از حرام است. در روایت‌های مختلف داریم که تقوا پیشه کنید، قرآن می‌فرماید "وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا" (سوره الطلاق آیه 2) و خیلی آیات دیگر، خلاصه کسی که تقوا نداشته باشد یعنی چه؟ یعنی از حرام چشم پوشی نکرد. مرحله‌ی بعد از تقوا ورع است، ورع چیزی نیست که ما بفهمیم، من هرچه فکر کردم دیدم ما به این مرحله نرسیده ایم. ما اگر به همان تقوا بتوانیم برسیم بس است. حضرت می‌فرمایند بدانید که آن کسی که تقوا پیشه کند، خداوند یک راهی را برایش قرار می‌دهد که از فتنه‌ها دور می‌شود. الان اگر دقت کرده باشید هرچی فتنه است، به سمت ایران هدایت می‌شود. تمام منطقه را درگیر جنگ و خونریزی کرده اند که بتوانند به هرشکلی شده به ایران یک ضربه ای بزنند. دشمن از هیچ حربه ای دریغ نمی‌کند و شبانه روز نقشه می‌کشد تا جوانان ما را منحرف کند.

مراقب حرام باش

اگر این دستگاه امام حسین علیه السلام نبود همه‌ی ما دنبال گناه رفته بودیم. اصلا نگویید چرا چهارده معصوم علیهم السلام داریم ولی فقط امام حسین علیه السلام را می‌گویی، خود اهل بیت علیهم السلام هم حسین علیه السلام می‌گویند. بارها شنیدی مردی گریه کرد و می‌گفت من همه‌ی شما را قبول دارم بی ادبی است ولی امام حسین علیه السلام را بیشتر از بقیه‌ی ائمه علیهم السلام دوست دارم. حضرت گریه کردند و فرمودند به خدا ما هم همین طور هستیم. اصلا راه نجات است، نمی‌خواهد در دریا سفینه النجاه باشد در خشکی هم سفینه النجاه است. امام حسین علیه السلام خیلی باعظمت است. اما برای اینکه شامل این نجات شوی باید یک ذره مواظب حرام باشی که نخوری نبینی و سمتش نروی. شما جوانان تابه حال کاری نکرده اید که و از ما پاکتر هستید، یک ذره مواظب باشید، ما پیرها خیلی گرفتارتر از شماها هستیم. ما نمی‌توانیم دل بکنیم چون هرچه آدم پیر می‌شود دلبستگی اش بیشتر می‌شود، مگر اینکه خیلی قدرت داشته باشد. حواستان به پوششتان باشد، از الگوی غربی پیروی نکنید، یک مقدار مراقب حرام باش، سمت حلال برو، یک ذره باپدر و مادرت مهربان باش، پدر و مادر که دعایت می‌کنند مثل این است که یک حصار غیبی می‌آید دورت را می‌گیرد. والدین یک دعا که می‌کنند می‌گویند ان شاءالله خیر ببینی، تو فکر می‌کنی فقط یک دعاست، اما هرجا می‌روی که شر است از تو دور می‌شود.

در دستگاه امام حسین علیه السلام هرکسی باید سرجای خودش بشیند.

"وَ نُوراً مِنَ اَلظُّلَمِ" این تقوا یک نوری است در دل تاریکی‌ها که به این شخص عطا می‌شود. این همان "یا نورُ الْمُسْتَوْحِشینَ فِی الظُّلْمِ" است، این فقط برای قبر نیست که ما فقط برای قبر استفاده می‌کنیم. ما این همه ظلمت در مقابلمان داریم، تمام دشمنان با هم یکی شده اند، حرفهایشان هم یکی است، ولی نمی‌توانند سینه زن امام حسین علیه السلام را عوض کنند. مگر سینه زن نباشد اهل بازی باشد، هم اینجا سینه بزند، هم در جایی غیر از زیر پرچم اهل بیت علیهم السلام. یک سری به من گفتند موقع سینه زنی یک سری از قدیمی‌ها دیگر نمی‌آیند و اینها گروهشان باید با هم باشند، گفتم بعضی‌ها یا متوقع هستند یا متکبر، این مسخره بازی‌ها برای بندگی نیست، برای بدبختی هایشان است. در دستگاه امام حسین علیه السلام هرکسی باید سرجای خودش بنشیند و هرکسی باید در هرجایگاهی که هست کار خودش را درست و کامل انجام دهد، تا وقتی نیامدی در دستگاه امام حسین علیه السلام هیچ مسئله ای نیست، اما وقتی مسئولیت قبول کردی و فهمیدی که باید مجلس خدا را گرم کنی، باید بندگی کنی، باید روزه بگیری، باید خمس بدهی، در هر کدام کوتاهی کنی ضربه اش را می‌خوری. اگر مستطیع شدی باید حج بروی، باید کربلا بروی اما اندازه دارد. بعضی‌ها می‌گویند حاج آقا جات خالی ما هرهفته می‌رویم کربلا "خر عیسی گر به مکه رود // چون که باز آید همان خر باشد" . من اعمالش را می‌بینم، می‌بینم که با زن و بچه خوب نیست، باپدر مادر خوب نیست، دست رفیق را نمی‌گیرد، یک کمک نمی‌دهد، یک جهیزیه درست نمی‌کند، یک جوان را به راه نمی‌آورد، اما خوشحال است که هرهفته شب جمعه کربلا می‌رود، خیلی بد است. آخر باچه روریی آدم برود؟ بله به کسی که مجاور کربلا بود حضرت صادق علیه السلام فرمود که باید زیاد به زیارت بروی. یکی به من گفت حاج آقا چه کار خیری انجام بدهم؟ گفتم تو که توان مالی داری دو نفر را بفرست کربلا، کاری که امام صادق علیه السلام کرد، حضرت پول می‌داد می‌فرمود: فلانی تو به جای من برو نیابتا به جد ما سلام بده و برایش گریه کن.

ما آمده ایم که مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا باشیم

"یا نورُ الْمُسْتَوْحِشینَ فِی الظُّلْمِ" امشب در کمیل می‌گویی. حسین جان علیه السلام ما ظلمت‌های عجیبی داریم تا برسیم به قبر، حالا از دو روز  تا صد سال دیگر که زنده ایم، اما ما در ظلمت‌های هر روزمان هستیم. چرا می‌گوید هر روز با مولایت بیعت کن و دعای "اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلایَ صَاحِبَ الزَّمَانِ" را هر روز صبح بعد از نماز بخوانید؟ مدام بیعت کن ولی بگو آقا من بیعت کردم ولی آلوده ام، تو گفتی دست بده دست دادم، بیعت کردم دیگر به گردنم است، آقا کمک کن فقط تا شب بتوانم این بیعت را نگهدارم. قبول می‌کنم خیلی سخت است و بعضی جوانان هم نامه می‌زنند اما مسیر خیلی قشنگ است، یعنی به سوی همان دنیایی که در ابوحمزه اشاره می‌کند حرکت می‌کنی. بله در این مسیر انسان مورد ظلم قرار می‌گیرد حتی از داخل خانواده. یک وقتی مرد به زن ظلم می‌کند، یک وقتی زن به مرد ظلم می‌کند. بعضی ظلم‌ها شدیدتر است، بعضی مسیرها تنگ‌تر است. یک نامه هایی به دست ما می‌رسد که واقعا خیلی عجیب است، زنی نوشته بود حاج آقا شوهر من گناهی را انجام می‌دهد هیئت هم می‌آید، من که می‌گویم ان شاءالله اینگونه نیست ولی خیلی خطرناک است آدم این طوری آلوده باشد، یعنی حرب باخداست، ما آمده ایم که "مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا" (سوره الفرقان آیه 27) باشیم اما "مع الشیطان سبیلا"می‌شود. یک وقتی می‌بینی دیگر وجودش کاملا شیطان است، هر که را بتواند منحرف می‌کند، به هر صورتی.

به امام حسین علیه السلام که سلام می‌دادیم همه‌ی وجودش را روی خاک می‌انداخت و گریه می‌کرد

"وَ یُخَلِّدْهُ فِیمَا اشْتَهَتْ نَفْسُهُ" خداوند او را در آنچه دوست دارد و علاقمند است، حالا یا بهشت است یا کنار امام حسین علیه السلام است، برای همیشه مخلد می‌کند. بحث دنیاست ولی برای آخرت هم معنا می‌دهد. شما همین شب و روز که با اباعبدالله علیه السلام هستی اخلاقت خوب می‌شود. اگر من می‌گویم با حسینم ولی اخلاقی خوبی ندارم دروغ می‌گویم. خلاصه جوانان خیلی زود شما می‌توانید سیر کنید به آن مقامات عالی برسید، اینهایی که شهید شدند شاید داخل آنها در حدود چند هزار نفر بودند که پیرمرد بودند، بقیه جوان بودند و پرواز کردند، اصلا لازم نداشتند دنیا را، رسیده بودند به محبوبشان. من هنوز یادم نمی‌رود شب هایی که در جبهه توفیقی پیدا می‌کردیم و برای رزمنده‌ها روضه می‌خواندیم، به امام حسین علیه السلام که سلام می‌دادیم همه‌ی وجودش را روی خاک می‌انداخت و گریه می‌کرد. اینها کی بودند؟ آیا ما نمی‌توانیم به آنها برسیم؟ چرا می‌توانیم ولی همت بلند می‌خواهد.